۱- افراد باسابقه ترومای قبلی
افرادی که در دوران کودکی و یا نوجوانی با تروما یا تروماهای روانی مواجه بوده و تحت درمان قرار نگرفته‌اند یا دوره درمان آن‌ها به طور کامل طی نشده است، اصلی‌ترین گروه مستعد برای ابتلا به ترومای مهاجرت هستند. برای مثال، فردی را در نظر بگیرید که در دوران کودکی، یکی از والدین خود را ازدست‌داده و دچار تروما شده است.
چنین فردی بدون این‌که به درمان عوارض ترومای خود بپردازد به فکر مهاجرت افتاده و کشور خود را ترک می‌کند. با ورود به کشور مقصد و سکونت در آن، احساس غربت و دوری از خویشاوندان را به‌شدت احساس می‌کند. در واقع، ترومای قبلی که مانند زخم درمان نشده در روح او باقی‌مانده سرباز کرده و روان او را به‌هم‌ریخته و به‌شدت او را آسیب‌پذیر و شکننده می‌کند.
۲- کودکان مهاجر، قربانیان خاموش تروما
افراد در سنین کودکی دارای روحیه بسیار شکننده و حساسی هستند. هر گونه ایجاد تغییر یا برخورد با عوامل ناخوشایند، تأثیر بیشتر و طولانی‌مدت‌تری را در روان آن‌ها باقی می‌گذارد؛ بنابراین درباره کودکان و پدیده‌ای به نام مهاجرت باید بسیار محتاطانه و با تأمل بیشتری تصمیم‌گیری کرد. برای مثال، هنگامی که کودکان برای ورود به یک کشور یا سکونت در آن، تحت‌تأثیر قوانین الزام‌آور، مجبور باشند از والدین خود جدا شوند. مشاهده چنین اتفاقی باعث ایجاد ترس و آشفتگی روانی در آن‌ها و در نهایت بروز ترومای مهاجرت می‌شود. به‌طورکلی عوامل بسیاری می‌توانند در ابتلای کودکان به تروما دخیل باشند؛ بنابراین انجام اقدامات مراقبتی بعد از مهاجرت در قبال کودکان، آنان را از آسیب‌های بعدی مصون می‌کند.
۳- مهاجران اجباری
افرادی که از کشورهای جنگ‌زده مجبور به مهاجرت به سایر کشورها می‌شوند، می‌توانند حامل تروماهای گوناگونی باشند. ترس و احساس عدم امنیت روانی بخش غالب آسیب‌های ترومایی آن‌ها به شمار می‌رود. این دسته از مهاجران با داشتن فاکتورهای خطرناک متعدد، در صدر جدول احتمال ابتلا به ترومای مهاجرت قرار می‌گیرند.
کلام آخر
ابتلا به ترومای مهاجرت چه در افراد مستعد و چه در سایر مهاجران یک پروسه تدریجی است. انجام اقدامات مراقبتی و کنترلی می‌تواند از پیشروی آن جلوگیری به عمل آورد. اولین قدم در این زمینه، شناخت زمینه‌های پیدایش و مراحل وقوع تروما است. تروما غالباً باتوجه به عوارضی که پدید می‌آورد، تشخیص داده می‌شود. زمینه‌های قبلی در ابتلای افراد به ترومای بعد از مهاجرت بسیار مؤثر هستند. شناخت علائم، ریشه‌ها، زمینه‌ها و علاوه‌برآن، آشنایی با مهاجران مستعد برای بروز تروما، می‌تواند سیستم درمانی و روان‌شناسی موجود را در کنترل و بهبود این آسیب یاری کند. آگاهی و مطالعه در این زمینه اولین قدم است.
سؤالات متداول
- روش‌های بهبود و مقابله با ترومای بعد از مهاجرت چه مواردی را شامل می‌شود؟
برای درمان این مشکل بهتر است با یک روان‌شناس حرفه‌ای صحبت کنید و جلسات درمانی خود را به هیچ عنوان ناتمام نگذارید. - ترومای مهاجرت دارای چه علائم شاخصی است؟
افسردگی و انزوا، خلق پائین و بی‌میلی نسبت به انجام فعالیت‌های روزمره از اصلی‌ترین عوامل دخیل در ترومای مهاجرت به شمار می‌روند. - درمان تروما پسا مهاجرتی چه مدتی طول می‌کشد؟
نمی‌توان به طور دقیق تعیین کرد و کیس موردنظر باید توسط روان‌شناس مورد بررسی قرار گیرد. هر چه فرد در صورت مشاهده علائم ابتدائی سریع‌تر به مشورت با روان‌شناس بپردازد امکان بهبودی سریع‌تر و بیشتر است. - مهاجرت به‌تنهایی ریسک ابتلا به تروما را افزایش می‌دهد؟
بله در مواردی می‌تواند ریسک ابتلای فرد را به تروما افزایش دهد.
